Generaal de Gaulle :

“Ik, wil dat Europa, Europees is, dat wil zeggen niet Amerikaans”.

Sinds het begin van onze jaartelling, strekt Europa zich uit van de Atlantische oceaan tot de Oeral,  multiraciaal en voornamelijk Christelijk, gevarieerd en uniek. Haar invloed in de wereld was enorm ; zoals Ismail Kadaré opmerkte ( Le Monde 10 april 1999), hebben de drie zuidelijke schiereilanden van Europa een uiterst belangrijke rol gespeeld in de bestemming  van dit werelddeel.

De Balkanisch, via de Grieken, geinspireerd o.a. door de Soemeriërs, heeft het ontstaan van de westelijke beschaving zich uitgebreid naar de kusten rond de Middellandse zee.

De Italische, via Rome, biedt deze  beschaving aan, aan het gehele Europa.

De Iberische, realiseert in zekere zin de verdubbeling van de wereld in die tijd door de ontdekking van Amerika.

Europa was al verenigd in de periodes die overeenkomen met een hoog Humanistisch niveau, zoals de keizerrijken van Marcus Aurelius, Karel de Grote, Karel de vijfde, en uiteindelijk, de huidige Europese Unie. Deze voorspoedige periodes werden altijd direct gevolgd door decadente periodes overeenkomstig met het uit elkaar vallen van het Europese Keizerrijk in kleine geïsoleerde staatjes.

Op zekere momenten in de geschiedenis, hebben de dictators zelfs tevergeefs geprobeerd, buurlanden in te lijven uit naam van een zogenaamd Europa (Napoleon, Hitler).

Europa lijdt aan een gebrek aan publiciteit. Zij is slecht bekend bij de onderdanen, en de verschillende staten waaruit zij bestaat slagen er  niet in haar als meerdere te erkennen. Hoewel belangrijke inspanningen al zijn uitgevoerd, moet er meer gebeuren om bekend te raken bij allen en goed te laten begrijpen, dat de bestaande taalgewesten en grondgebieden niet hoeven te voorkomen dat haar formidabele humanistische potentieel beschikbaar blijft. Het economische Europa moet zo snel mogelijk  sociaal, politiek en zelfs militair worden om eindelijk geloofwaardig te worden in het oog van de wereld en haar bewoners.

In elk groot land van Europa (Frankrijk, Engeland, Spanje,.. ) wordt geschiedenis gewoonlijk gericht op zichzelf. Men leert te weinig over onze gemeenschappelijke europese basis ! Bij voorbeeld, laat men de franse leerlingen geloven dat François Premier, hun koning, hoogmoedig, afgunstig en oppervlakkig, de grootste vorst van de Renaissance was, terwijl hij feitelijk weinig voorstelde in vergelijking met zijn machtige vlaamse "neef" Keizer Karel Vijf, betrouwbaar en doeltreffend... Het is niet zo, dat men Europa leert "lief hebben" ! 

Sommige landen zoals Duitsland en België zijn al geregionaliseerd en functioneren in feite onder een federale regering; anderen zoals Frankrijk zijn nog steeds sterk gecentraliseerd. De Europese eenheid kan alleen efficiënt worden als men de natuurlijke regionale structuren versterkt, en tegelijkertijd een sterke federale structuur installeert, die verplicht, om in de toekomst (tenminste een of twee generaties ?), de nationale structuren te vervangen.

In het midden van dit Europa, wat wordt dan de geschiedenis van mijn kleine geboorteland België ?